Yukarıdaki resim semboliktir. Javokhir ile Jones arasında oynanan oyunda aşağıdaki konum oluştu. Normalde atı kaybeden Javokhir’in terk etmesi gerekirken en etkili hamlesini yaptı ve hakemi çağırdı! Beraberlik talep etti çünkü 50 hamledir ne taş alınmış ne de piyon sürülmüştü! Oysa ki siyahlar 1 hamle daha oynayabilse atı alacak ve sayaç sıfırlanacaktı!

 

 

Bu beraberlik bize Türkiye’de geçen başka bir hikayeyi anlattı. Elbette bazı hikayeler kulaktan kulağa anlatılınca oldukça değişime uğruyor ama belki hikayenin kahramanları bize geri dönüş yapar.

Kahramanlarımız Milli oyuncu Zeki Sayber ve Türkiye Şampiyonu, milli oyuncu Can Yurtseven.

İstanbul Satranç Derneği‘nde bu iki oyuncu çok zorlu bir oyun oynarlar. Konum bir noktada kapanır ve ajurne olur. Yani daha sonra oynanmak üzere ertelenir. Zeki Sayber’in durumu zordur çünkü sıkışık konumdadır. Can Yurtseven uzunca bir süre konumu zorladıktan sonra üstünlüğünü iyice artıracakken bir anda Zeki Sayber rakip şahın konuma dalmasına izin verir. Bu davranış çok saçmadır çünkü şahın dalmasıyla piyonları dökülecektir. Yurtseven’in şahı dalar, rakibin kritik piyonunu almak üzereyken Zeki Sayber saati durdurur ve hakemi çağırır çünkü 50 hamledir ne taş değişilmiş ne de piyon sürülmüştür!

Sayber eğer doğrusunu oynasa piyon değişilecekti ve sayaş sıfırlanacaktı. Oysa ki rakip şahın dalmasına izin vererek berabereyi kurtarmıştı.

Bu hikayeden şöyle bir veciz söz çıkar mı acaba?

“Bazen kurtulmanın yolu kaybı kabul etmektir”

Jones oyununu bize bildiren Vedat Aksu‘ya teşekkürler!